ΚΟΤΟΠΟΥΛΙΟΝ VS ΑΜΕΛΕΤΗΤΩΝ

από την Evi Nikolaidou

Αγαπημένα μου μαγειράκια,αυτή τη φορά φέρω το μισό μερίδιο ευθύνης,για ότι θα ακολουθήσει!

Το έτερον μισόν το φέρει η φιλτάτη και ωραιοτάτη κ.Stella Kitsiou,η οποία μου έδωκε παραγγελιά για συνταγή αμελετήτων!

Επειδή όμως δεν έχω από δαύτα, ούτε μου βρίσκονται εδώ γύρα, αλλά και ούτε προβλέπεται να εμφανισθούν εδαπά συντόμως, αρπάχτε τώρα μια συνταγούλα κοτοπούλου, του  γρήγορου, του εύκολου και του νόστιμου σύμφωνα με τις μαρτυρίες των έρμων δοκιμαστών τση μαγειρικής μου δεινότητας!

 Έτσα, λοιπόν,το όνομα τση συνταγούλας είναι: Κοτοπούλιον VS αμελετήτων! Και το έχουμε συζητήσει, μιλήσει και συμφωνήσει:  χρειαζόμαστε υλικά...

Γι' αυτό, θα χρειαστούμε

-Στήθος φιλετάκι κοτοπούλιου(από τον χασάπη, το μάρκετ, από τα δικά σας, άμα θέτε να κυνηγάτε-να κάνετε και την άθλησή σας, ένα πράμα...Στον μανάβη σας μην απευθυνθείτε, δεν προβλέπεται ο κοτόπουλος στα ζαρζαβατικά).

Λογικά,βέβαια, κάπου θα είχε κι αυτός ο έρμος ο κοτόπουλος τα αμελέτητα του, αλλά άχρηστα φάνηκαν άλλη μια φορά, γιατί θέλουμε μόνο το στήθος! Τώρα αν εσείς, ντε και καλά τα θέτε, ε, κακό τση κεφαλής σας! Η συνταγή είναι χωρίς...αμελέτητα, αλλά παρ' όλα αυτά βγαίνει γ@μάτη!

 -Αλάτι( γνωστόν τοις πάσι, ο φαΐς άνευ άλατος βγαίνει του ανόστου).

-Πιπεράκι(για να του δώσουμε και μια ''ξωτικίλα'' του φαγιού)

.-Ρίγανη(τα σούξου  μούξου μανταλάκια-δεν μου αρέσει η ρίγανη-κομμένα εδώ, γιατί ο μυστικός, λέει, είναι στην ριγανίτσα).

-Όξος ο βαλσαμικός ή μπαλσάμικο,για να μιλάμε και την ελληνικήν.

-Μέλις ο ελληνικός(για να μην ξυδιάδουμε και τελείως).

Και φυσικά λεμονάκι(για να έχουμε, να λέμε κι ότι έχει πολλά υλικά η συνταγούλα μας).

-Α, ξέχασα: και λαδάκι ελιάς(το άλλο είναι νερομπούλα).

 Τα εκτελούμε ως εξής

 Κόβουμε το στηθάκι(του κοτοπούλου, μην κόψετε κανενός άλλου, ούτε τα αμελέτητά του, όσο καημό κι αν το έχετε) δίκην μπαστουνακίων!

Τα αμολάτε μέσα στο κατσαρόλι σας, όπου καίει μετά του ελαιολάδου και τα μπλαστρώνετε μετά το άλατος του μαγειρικού, του πιπερακίου και της ριγάνεως!

Τα αφήνετε 3 λεπτάκια, να πάρουν ένα χρωματάκι(μην σας πουν ότι είναι κι αναιμικός ο κοτοπούλις),τα γυρίζετε κι από την άλλη, να χρωματιστούν επίσης (μονόπαντο ρόδισμα δεν λέει)

 και σβήνετε (όχι με γομολάστιχα-δεν νομίζω, να ''γράφει'' μετά ο κοτόπουλος) με το μπαλσάμικο, πετάτε μέσα και το μελάκι(1-2 κουταλιές φτάνουν, μην αδειάσετε το βαζάκι μέσα και τρέχουμε με σακχαρώδεις διαβήτες μετά-εδώ μου βγήκε το ιατρικόν του θέματος) και οφ κορς το λεμονάκι μας,όλα του συμπούρδουλου(κ.Ioanna Zagkla πολύ σε ευχαριστώ για την λεξούλα, πολύ αγαπώ την),αφήνουμε για κανένα τεταρτάκι, να βράσει ο φαΐς μας κι όξω απ'την πόρτα!

ΥΣ.1. Σας την έσκασα! Δεν έχει ΥΣ! Παράπονα δεν δεχόμαστε!

ΥΣ.2.Φωτογραφίες δεν θα ακολουθήσουν! Δεν έμεινε λέπι...(Τώρα κοτόπουλος με λέπια δεν υφίσταται, νομίζω, αλλά η έκφραση αυτή έτσα είναι)

ΥΣ.3. Μαγειράκια μου αγαπημένα, ξέχασα, η τρελή, να σας είπω, ότι τα στηθάκια τα κόβουμε στη μέση, κατά μήκος, να είναι του λεπτού τα δαχτυλάκια! Εδώ, το στρουμπουλό στήθος δεν χρησιμεύει...