Ελλάδα!!
Μια όμορφη χώρα με πολλά γεωγραφικά διαμερίσματα.
Οι κάτοικοι της από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης..αφού έλληνες υπάρχουν παντού.
Χαρούμενοι, γλεντζέδες φιλόξενοι και καλοφαγάδες!!
Έτσι λοιπόν η ελληνική κουζίνα..είναι εμπλουτισμένη με παραδοσιακές γεύσεις από όλη την επικράτεια αλλά και από τις γύρω περιοχές..αφού το προσφυγικό στοιχείο..είναι πολύ σημαντικό.
Μικρά Ασία...Πόντος..Ανατολική Ρωμυλία..Μακεδονία, Θράκη ,Ήπειρος Πελοπόννησος , Ρούμελη και τα νησιά μας!!! Ελάτε, να συμμετέχουμε στην δημιουργία μιας ομάδας όπου θα παρουσιάσουμε όλες αυτές τις παραδοσιακές συνταγές από τις γιαγιάδες μας και τις μανάδες μας που έχουμε καλά φυλαγμένες στην μνήμη μας!!
Με την κρίση που περνά η πατρίδα μας..ας θυμηθούμε τις
παραδοσιακές μας γεύσεις..και ας ξεκολλήσουμε από τα ξενόφερτα πιάτα που μας παρουσιάζουν !!

Ι.Τριφύλλης-Γ.Παρασχοπούλου-Σ.Καλαϊτζίδης

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

ΚΟΤΟΣΟΥΠΙΣ ΤΟΥ ΒΙΛΟΥΔΟΥ



από την Evi Nikolaidou

Αγαπημένα μου μαγειράκια,βρίσκομαι σε δίλλημα: να ξαναχτυπήσω ή όχι;(Δεν εννοάω,να ξανασαβουρντιαστώ,όχι,το χατήρι αυτό δεν θα σας το κάνω,να ξαναγράψω συνταγήν σας αρωτάω).
Κι επειδήΣ
ουδείς απαντεί,κι αν και κακολόγησαν την ελληνικήν μου(ονόματα δεν λέγω,Γιάννα Παρασχοπούλου δεν λέω δι'εσέ)σήμερα θα σας παρουσιάσω την επιτυχία μου ''Κοτοσούπις του Βιλούδου''.
Χαρτίς και μολύβις για την εγγραφήν των υλικώνε,ευρουλάκια στο πορτοφόλιον και βουρ στας αγοράς,για όσους απονενοημένους θελήσουν,να πειραματιστούν!
Λεπόν:
-Κοτοπούλις (πάλι στήθος-όχι το φιλετάκι,αλλά από το άλλο,αυτό με την πετσούλα και το κοκκαλάκι).
-Ολίγον τι από σελινάκιον(μην βάλετε όλη την κλάρα,που έχουσιν αι αγοραί).
-Καροτάκια 2-3(μην μπαίνουμε και σε έξοδα πολλά).
-Ένας κρεμμύδις μεγάλος(για να φτουρήσει).-Δυο,τρεις πατατούλες(αυτές παίζουν σχεδόν πανΔού).
-Αλάτι και Πιπέρις κλασικά(όχι τα εικονογραφημένα,εδώ η λέξη φέρει ρόλον επιρρήματος-άρπα την,σγουρένιο μου,που θα μου πεις για τα ελληνικά μου).-Λάδις(ολίγον από το τοιούτον,οικονομία,καιροί χαλεποί).
-Όρυζα(άμα θέτε κι άμα δεν θέτε,μην θέτε-η κακία θε να σας μείνει,που την σνομπάρατε).
-Και φυσικά λέμον(όχι πάι,μην ξερογλυφιέστε,κοτοπούλις είπαμε εγκέν).

Εκτέλεση
Τα μαζέψατε; Τα απλώσατε έμπροσθεν σας,μην αναπτύξουν πρωτοβουλίες φευγιού και σας την κοπανήσουν; Ε,χάιντε να αρχίσει κι η εκτέλεσή τους,γιατί πολύ τα ελιβάνισα τόση ώρα τώρα και από δουλειά τίποτις!
Λεπόν,τα βάσανα του κοτοπουλίου δεν ετελεύτησαν με την σφαγή του! Τον πλένουμε καλά και τον πετάμε στο κατσαρόλι με νερό.
Το βάζουμε,να βράσει και το παρακαλάμε,να συντομεύει,γιατί έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε!
Ο καημένος καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες,να το αποφύγει κι αυτό το μαρτύριο,γι'αυτό και θεωρεί σωστόν και πρέπον,να αφρίσει.
Εμείς όμως στεκόμεθα εκεί,Κέρβεροι στην παρακολούθηση,του εξηγούμε σε απλά κοτοπουλικά,ότι δεν χαμπαριάζουμε και έτσα το ξαφρίζουμε(από την γνωστή παροιμία ''αφρίζεις,ξαφρίζεις,τον παρά μου έδωκα,θα σε φάω'').
Ο έρμος συμμορφώνεται κάποια στιγμή,το παίρνει απόφαση,ότι αυτή είναι η μοίρα του και σταματά να αντιδράει.
Για να το ανταμείψουμε κι εμείς,που ήταν τόσο λογικός κοτοπούλις,του πετάμε - εντός κατσαρολίου- και παρέα τα ζαρζαβάτια (πλυμένα και καθαρισμένα,ε; όχι με τα φλούδια...
Μην λέτε μετά,ότι δεν σας τα έγραψα όλα και κράτησα μυστικά,εξηγούμαι) και τα αλατοπιπέρια(με φειδώ ο αλάτις,κρίσιμες οι ηλικίες βλέπετε,σέρνεται και πίεσις). Κάποια στιγμή θα βράσουν,δεν μπορεί!
Τα ψαρεύουμε από το κατσαρόλι με την κουτάλα εκείνη την τρυπητή(εδώ σγουρούλι μου,με πιάνεις του αδιάβαστου,δεν ξέρω πως και αν την λένε αλλέως πως) και τα βάζουμε εις έν πινάκιον μεγάλο( πιάτον εις την νεοελληνικήν-αμ,τι νόμιζες κατσαρούλι μου;) και βουτάμε τον κοτοπούλιν,να τον αποτελειώσουμε!
 Ήτοι: τον ξεπετσιάζουμε(Γιάννο μου,λυπούμαι,άνευ πετσίου ο κοτοσούπις-ξέρω την αδυναμία σου...),τον ξεκοκκαλίζουμε κι έτοιμος ο φουκαράς για τον περαιτέρω βασανισμόν του!
 Επειδή ο κοτοσούπις είναι βΙλούδινος,βάζουμε τα ζαρζαβάτια(τα βρασμένα,έτσα; μην ψάχνεστε για έτερα,είμαι του σαφούς για άλλη μια φορά),αλλά και τεμάχια κοτοπουλίου εντός του μουλτίου(πολυμίξερος σε απλή γλώσσα) και τα νιανιάρουμε(το νιανιά βγαίνει και σε ρήμα πΧια).
Έχουμε σουρώσει το ζουμοκοτοπουλοζαρζάβατο,το έχουμε εντός κατσαρολίου εγκέν,να πάρει βράση(ελπίζω,να είχατε σβήσει το όμμα το ηλεκτρικόν,όση ώρα ξεπετσιάζατε τον κοτοπούλιν και κόβατε τα λαχανικούλια-αλλιώς να δείτε χαρά η ΔΕΗ που θα πάρει ή η πυροσβεστική-διαλέγετε και παίρνετε,ποια από τις δυο προτιμάτε) και ρίχνουμε μέσα και το νιανιαρισμένο μείγμα κοτοπουλοζαρζάβατο.
Ανακατεύουμε,για να διαλυθεί ο νιανιάς κι άφού αρχίσει να ματαβράζει,του πετάμε μέσα και την όρυζα(άμα θέτε,άντε με σκάσατε πια με τις ιδιοτροπίες σας).
Δοκιμάζουμε,άμα θέμε,να δούμε ο αλάτις αν είναι καλός και σε κανά εικοσάλεπτο ο φαΐς είναι του έτοιμου.Σβήνουμε την ηλεκτρικήν εστίαν,αφήνοντας το μαγειρικό σκεύος πάνω( μην λυσσομανάτε,θα φάτε,πειναλέικα μου) και ρίχνουμε το λεμονάκι μας και το ελαιόλαδον μας!
Και τελείωσε κι αυτή η συνταγούλα κι ο κοτοπούλιος μαζί,αλλά και τα βάσανα σας,για όσους άντεξαν έως τέλους!

Καλή όρεξη!
ΥΣ.1. Ξαναχτυπώ αμείλιχτα υστερογραφώντας: Για να μην σας μυρίζει ο κοτοπούλις,προσθέστε και μια ντοματούλα με τα ποδέλοιπα ζαρζαβάτια!

ΥΣ.2.Δεν έχει δεύτερο,σας την έσκασα! Εξαντλήθην η γυνή!

ΥΣ.3. Χεχε! Έχει και νάμπερ θρι: φώτος μέσω του έτερου Καππαδόκη,κ.Γιάννου Τριφυλλάκου!










Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου